Kanker

Al langer dan een jaar schreef ik hier geen ‘stukjes’ meer.

Vorige zomer ging het niet zo goed met mij. Altijd doodmoe. Ik hoopte dat onze vakantie in Frankrijk soelaas zou brengen, maar dat werd eerder een uitputtingsslag.

’t Werd erger en erger. Op de duur was ik alles bij elkaar maar zo’n vier uur per dag op de been. Natuurlijk ging ik naar de dokter. Ijzerpillen, extra vitamines, bloedonderzoek (alles was in orde!).

Begin augustus waren er opeens bloedsporen in mijn stoelgang. Meteen naar het ziekenhuis gebeld maar wegens de coronagevolgen was daar een lange wachtlijst en dus kreeg ik pas een afspraak half september. Tot half september wachten is dus niet gelukt…

1 jaar geleden kwam ik plots op intensieve zorgen terecht. Blijkbaar had ik heel veel bloed verloren. Dat moest heel dringend worden aangevuld.

Enkele dagen later kon ik geopereerd worden. Er werd een reuzachtige tumor uit mijn buik gehaald, Die had zich genesteld in ‘de weke delen’ en had uiteindelijk mijn maag doorboord. Vandaar het acute bloedverlies.

Nog drie dagen later wist ik dat het om een terminale (uitgezaaide) kanker ging.

De gemiddelde levensverwachting is 2 jaar. Nu dus ´halfweg´.

Fysiek zit ik in een rollercoaster van bijwerkingen. De prijs die ik moet betalen in de strijd om de groei van de tumoren te remmen.

GIST is een veraderlijk soort kanker. Gelukkig in mijn geval niet genetisch (goed voor mijn kinderen, voor jullie,…).

Mentaal gaat ´t meestal vrij goed. Ik doe op die manier mijn best om bij de toppers terecht te komen die ´t nog 10 jaar trekken. Een gemiddelde levensverwachting is immers het resultaat van hogere en lagere cijfers.

Ik heb veel geleerd in dit laatste jaar.

Geleerd dat mensen er niet ´tegen kunnen´ als je openlijk spreekt over de weg bergaf. Geleerd dat er maar weinigen zijn die effectief die weg wat verlichten door hun oprechte belangstelling, hun gemeende vraag hoe ze kunnen helpen. Ik heb ook geleerd om de aangeboden hulp te aanvaarden, iets waar ik het in al die voorbije decennia moeilijk mee had. Geleerd om te genieten van de goede dagen, van de dingen die wél nog lukken. Geleerd om af en toe ook aan mijzelf te denken in plaats van altijd klaar te staan voor andere mensen. Geleerd dat er toch nog echte vrienden over blijven, dat bezoekers ontvangen nog steeds leuk is als ik maar weet dat dd afspraak mag verzet worden als ´t een slechte dag is, dat ik nog steeds geniet van koken voor bezoekers als ik maar weet dat een aan huis geleverde pizza ook ok is als ik weer eens een dag aan de toiletpot plak. Geleerd dat Andrew en de kinderen elk op hun manier de grote steunpilaren zijn, dat ik met hen eerlijk kan praten over alle veranderingen en gevoelens. Geleerd dat afscheid nemen niet begint als je effectief je laatste maanden ingaat maar dat het een langzaam proces is van kleine confrontaties met de werkelijkheid.

En ik ben op een bepaalde manier dankbaar voor al deze lessen. Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze. Die jaren heb ik waarschijnlijk niet meer. Gelukkig komt de wijsheid nu ook wat in versneld tempo. 😉

2 Antwoorden op “Kanker”

  1. Oh Chantal dit stukje heeft mij zo aangegrepen ik wist hier niks van zo erg voor jullie allemaal en ook al hebben we zeer weinig contact nog toch denk ik nog vaak terug aan de tijd dag je onthaalmoeder was van mijn kinderen. Ik wens je veel sterkte en moed knuffel carine

  2. Zoals met veel zaken heb jij een “bijzondere” kijk op de dingen. Ook nu sta jij mentaal sterk, hebt een absolute positieve kijk, zelfs als het vorig jaar echt heel slecht met je ging, kloeg jij niet, Ik heb je eigenlijk nog nooit echt horen klagen??
    Je neemt je uitdagingen aan en maakt er meer van dan wat de verwachting is. Liesbeth is daar een fantastisch voorbeeld van, niet kijken naar wat de zwakheden zijn, wel naar wat de mogelijkheden zijn. En met honderden kleine creatieve tussenstapjes steeds een klein beetje meer kunnen.
    Ah ja en we weten dat je niet zou willen dat we je te erg bestoefen…….daar zal ik dan eens moeten over nadenken hoe ik dat verhaal van die lepels aan tafel moet omschrijven…….
    Ik hoop dat de bijwerkingen binnen het “aankunnen” blijven en dat je nog heel erg veel kwalitatief goeie dagen/weken/maanden/jaren mag hebben om van te genieten. Dat je dan ook jezelf wat in de watten kan leggen, minstens evenveel als je met anderen doet!!

Een reactie achterlaten op Carine Monsieur Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.