Maand: december 2007

Wensen we van harte een gezellige oudejaarsavond, en voor straks: een vredig, gezond, liefdevol nieuw jaar.

Samen met de 10.000 mensen die kennis maakten met Liesbeth via deze blog beginnen we er straks weer aan vol goede moed.

 

Wie had ons een jaar geleden kunnen vertellen dat Liesbethje vandaag al in staat zou zijn om haar nieuwjaarsbriefje te “lezen” in smoggebaren? Dat ze met plezier op de pc zou werken? Dat ze al zoveel vorderingen zou gemaakt hebben qua motoriek?
Maar ook: dat ze opeens meer last zou krijgen van epilepsie? Dat ze niet langer welkom zou zijn in inclusief onderwijs? Dat ze nu deel zou uitmaken van ‘t klasje van juf Magali in ‘t Craeneveld?

2007 heeft dus voor plezierige en minder leuke veranderingen gezorgd.

Ook 2008 heeft ongetwijfeld weer heel wat in petto. Over twee weken is het de laatste werkdag van de vaste assistente van Liesbeth. Sarah wil een andere richting uit. En dus komt er een nieuwe vaste assistente in Liesbethjes leven.

Maar aan het einde van dit jaar toch nog even heel veel dank aan Sarah voor de mooie momenten in die voorbije twee jaar assistentie. Ook van harte dank aan alle weekend-assistenten, bereidwillige invallers en broers en zussen.
Liesbeth’s vorderingen zijn niet alleen het gevolg van haar koppige aard (haar papa is een Schot, daar hoeft dus geen tekeningetje bij) en doorzettingsvermogen, maar ook van de liefdevolle zorgen van al die assistenten.

Liesbethje geniet samen met weekend-assistente Charlotte van haar nieuw-verworven zelfstandigheid. In haar alweer aangepaste startpagina van Mind Express, kan ze nu zelf naar de PowerPoint-pagina gaan. Daarin zitten alle thema-PowerPoints die ze tot nu toe enkel kon bekijken met de hulp van een assistent.
Zoals een ander kind dus een boekje kan nemen uit zijn kinderbibliotheekje, kan Liesbeth nu een PowerPoint kiezen en zelf laten starten.
Natuurlijk lukt dit nu alleen als ze voor de laptop gaat zitten. Maar straks, als ze over enkele maanden aan een Tellus geraakt (de aanvraag is lopend bij het Vlaams Fonds), kan ze die overal bij zich hebben.
Met de lichtjes van de kerstboom die ik zie opflitsen in mijn pc-scherm, denk ik er aan dat het tijd wordt om jullie allemaal een prettige kerst toe te wensen.
Dat gaan we doen met een leuke kerstfoto van Liesbeth.
Annelies, de vriendin van Jonathan, was “fotograaf” van dienst, en ik moet toegeven dat ze er meer van terecht brengt dan ik!
Dus voor die duizenden mensen die hier regelmatig een kijkje komen nemen om te weten hoe Liesbeth evolueert en hoe alles hier loopt: Geniet van de gezellige kersttijd en maak er een fijne tijd van!

Gisteravond, toen ik thuis kwam na de EEP-sessie, nog even naar Telefacts gekeken. Het onderwerp dat behandeld werd was een vergelijking tussen inclusief onderwijs en bijzonder onderwijs.

Zowel Mats (in het bijzonder onderwijs) als Yani (inclusief onderwijs) worden schitterend gevolgd en begeleid door hun ouders en hun schoolteam.

Wat mij sterk bijbleef is de ongedwongen manier waarop de klasgenootjes van Yani met haar anders-zijn omgaan. Eigenlijk hetzelfde als wat Liesbethje heeft ervaren in ‘t kleuterschooltje van de Floreal.
En ook nu ze daar weg is, zijn niet alle vriendjes haar vergeten. Zo ontving ze net nog een heel mooie Disney-kaart van Julie, een vroeger klasgenootje.

Ook de directeur en de klasjuf van Yani (die dus inclusief onderwijs volgt in ‘t Laar) maakten indruk op ons. Hun inzet, maar tegelijk ook hun zin voor realiteit (de eindtermen halen kan niet, dus een écht diploma zal ze niet halen) en hun voortdurende inspanning om Yani bij alles te betrekken verdienen een dikke pluim.

Als we dat even vergelijken met wat wij te horen kregen op de laatste teamvergadering uit de mond van de directeur van de lagere school die nog maar een paar weken eerder zelf aan zijn collega-directeurs vertelde dat zijn school met een inclusie zou starten in ‘t volgende schooljaar (Liesbethje dus).
Bij de laatste teamvergadering was hij uitgenodigd om zich alvast een beeld te vormen van hoe een inclusieteam samenwerkt.
Bij de start van de vergadering nam hij al meteen het woord om met donderende stem te vertellen dat hij besloten had om Liesbeth NIET toe te laten in zijn lagere school. De juffen waren te jong en te onervaren en “konden er nu al niet meer van slapen”. Hij gaf ons de raad uit te kijken naar een andere lagere school, in de buurt maar buiten Ronse, een school die niet met een zo grote groep probleemkinderen (lees: allochtone kinderen) te maken had als zijn Decrolyschool.
Ons grote gezin telt meerdere kinderen van Afrikaanse oorsprong. Wij hebben er dan ook nooit graten in gezien om Liesbethje in een lagere school te zetten waar veel allochtone kinderen zijn. Maar deze uitspraak ging ons toch net een stap te ver. Ook dit is discriminatie! Onze dochter (Schotse vader, Vlaamse moeder) die mét haar beperkingen én haar assistente “meer dan welkom was en waarvoor al het mogelijke zou gedaan worden in de lagere school” die opeens opzij gezet werd omdat er veel allochtone kinderen zijn.
Discriminatie heeft niet alleen met afkomst en huidskleur te maken, maar ook met zuurstoftekort bij de geboorte dus.

Vandaag weer een hele namiddag gecomputerd, terwijl Delphine met Liesbethje bezig was.

Ik zou niet willen zeggen dat het écht voor mijn plezier was, maar het voldane gevoel nu Jonathan (die ondertussen in Gent woont maar hier op weekend-bezoek kwam) mij kunnen helpen heeft om onder de knie te krijgen hoe ik schuifpuzzels voor Liesbethje kan maken in Mind Express, loont toch de moeite.

Nadat ik deze week uit de cursus in TNI ben weggevlucht omdat ik mij wel heel erg ziek en koortsig voelde, en met de cursusbladen die ik meekreeg niet echt veel vooruit bleek te zijn, liep ik rond met een slecht gevoel.
Ik zou immers moeten wachten tot een nog niet nader bepaalde datum in ‘t voorjaar om opnieuw voor diezelfde cursus te kunnen inschrijven, en tot die tijd zou ik geen enkele oefening in spelletjes-vorm voor Liesbeth kunnen maken.

Maar eens te meer speelde oudste zoon Jonathan voor reddende engel.
Met zijn kennis van computers (waar hij zijn beroep van maakte) en een grote dosis geduld om alles op mijn niveau uit te leggen is hij er in geslaagd om me te leren hoe ik schuifpuzzeltjes voor Liesbeth in Mind Express geprogrammeerd krijg.

Bovendien was ‘t best gezellig om zo met zijn tweetjes te zitten werken en experimenteren. ‘t Smaakt naar meer!

En ja, zelfs deze site kreeg nog een mini-onderhoudsbeurt!
Bij de downloads is er nu een indeling in categorieën die het makkelijker maakt om iets terug te vinden. Bovendien stelde Jonathan een eerder gemaakt programmaatje ter beschikking via deze site waardoor puzzels maken in PowerPoint en/of in Mind Express weer een beetje makkelijker wordt. En meteen kwam het in november verschenen krantenartikeltje met foto van Liesbeth ook op de site terecht.

Zo zie je maar dat dankzij twee goede zielen (Delphine en Jonathan) mijn weekend niet meer stuk kan en dat Liesbethje morgen als verlaat Sinterklaascadeautje nog kan puzzelen op haar pc.