Gisteravond, toen ik thuis kwam na de EEP-sessie, nog even naar Telefacts gekeken. Het onderwerp dat behandeld werd was een vergelijking tussen inclusief onderwijs en bijzonder onderwijs.
Zowel Mats (in het bijzonder onderwijs) als Yani (inclusief onderwijs) worden schitterend gevolgd en begeleid door hun ouders en hun schoolteam.
Wat mij sterk bijbleef is de ongedwongen manier waarop de klasgenootjes van Yani met haar anders-zijn omgaan. Eigenlijk hetzelfde als wat Liesbethje heeft ervaren in ‘t kleuterschooltje van de Floreal.
En ook nu ze daar weg is, zijn niet alle vriendjes haar vergeten. Zo ontving ze net nog een heel mooie Disney-kaart van Julie, een vroeger klasgenootje.
Ook de directeur en de klasjuf van Yani (die dus inclusief onderwijs volgt in ‘t Laar) maakten indruk op ons. Hun inzet, maar tegelijk ook hun zin voor realiteit (de eindtermen halen kan niet, dus een écht diploma zal ze niet halen) en hun voortdurende inspanning om Yani bij alles te betrekken verdienen een dikke pluim.
Als we dat even vergelijken met wat wij te horen kregen op de laatste teamvergadering uit de mond van de directeur van de lagere school die nog maar een paar weken eerder zelf aan zijn collega-directeurs vertelde dat zijn school met een inclusie zou starten in ‘t volgende schooljaar (Liesbethje dus).
Bij de laatste teamvergadering was hij uitgenodigd om zich alvast een beeld te vormen van hoe een inclusieteam samenwerkt.
Bij de start van de vergadering nam hij al meteen het woord om met donderende stem te vertellen dat hij besloten had om Liesbeth NIET toe te laten in zijn lagere school. De juffen waren te jong en te onervaren en “konden er nu al niet meer van slapen”. Hij gaf ons de raad uit te kijken naar een andere lagere school, in de buurt maar buiten Ronse, een school die niet met een zo grote groep probleemkinderen (lees: allochtone kinderen) te maken had als zijn Decrolyschool.
Ons grote gezin telt meerdere kinderen van Afrikaanse oorsprong. Wij hebben er dan ook nooit graten in gezien om Liesbethje in een lagere school te zetten waar veel allochtone kinderen zijn. Maar deze uitspraak ging ons toch net een stap te ver. Ook dit is discriminatie! Onze dochter (Schotse vader, Vlaamse moeder) die mét haar beperkingen én haar assistente “meer dan welkom was en waarvoor al het mogelijke zou gedaan worden in de lagere school” die opeens opzij gezet werd omdat er veel allochtone kinderen zijn.
Discriminatie heeft niet alleen met afkomst en huidskleur te maken, maar ook met zuurstoftekort bij de geboorte dus.