Eind mei ging ik met Lieve (de mama van Charlotte) naar een voorstelling van VZW Plan in Brussel, waar ook “onze” minister aanwezig was. Wij maakten van die gelegenheid gebruik om hem een brief te overhandigen met vragen en verzuchtingen die leven bij de vele mensen met een handicap, vaak ouders van kinderen met beperkingen, waarmee we via deze site contact hebben.
Gisteren, ondertussen enkele maanden later dus, kwam het antwoord met de post in de vorm van een uitgebreide brief waarin toch wel iets nieuws stond!
In onze brief beschreven we enkele casussen, waaronder deze:
“D is een meisje van bijna zeven jaar. Zij heeft quadriplegie, CVI, is volledig doof, heeft een sensorische handicap, mentale schade en regelmatig terugkerende epilepsie-aanvallen.
Ondanks deze meervoudige beperking is D een vrolijk meisje dat de mogelijkheden blijkt te hebben om zich met de nodige hulp te ontwikkelen.
D liep enkele jaren school in het gewone onderwijs waar zij sinds begin 2006 werd bijgestaan door haar assistente. Omwille van het risico op epilepsie-aanvallen werd zij door de directie geweerd uit het gewone onderwijs en is zij nu ingeschreven in het BO op 15 km van haar thuis.
Gezien de meervoudigheid van haar handicap kan zij ook in het BO niet zonder extra hulp. Zij is immers het enige dove kind op die school, het enige kind met een rolstoel in haar klas. Kiezen voor een andere school BO is niet echt een optie want maar heel weinig scholen beschikken over alle “types” om een zo meervoudige handicap te begeleiden. Een school die te veraf is (of waar zij dus intern zou moeten zijn) is geen optie want juist haar thuissituatie en de constante inzet van ouders en (pleeg-)broers en zussen zorgt voor haar “gelukkig-zijn” en haar relatief positieve ontwikkeling. Omwille van het verbod om PAB-assistentie te gebruiken in het Bijzonder Onderwijs moeten de ouders nu opnieuw op zoek naar een school die bereid is haar inclusief onderwijs te laten volgen.
D heeft hulp nodig voor ADL, voor eten, spelen, wandelen, leren communiceren (moeizaam aanleren van vereenvoudigde gebaren die motorisch en visueel haalbaar zijn, in de toekomst ook aanleren van het gebruik van een stemcomputer waarbij het vooral moeilijk is om linken te leggen gezien zij door haar volledige doofheid niet weet wat “woorden” zijn). Ook is het belangrijk dat zij voortdurend gecorrigeerd wordt in haar houding om vergroeiingen te vermijden en voldoende wisselt tussen rolstoel, looptoestel, sta-plank, enz.
D heeft dus eigenlijk de dag rond assistentie nodig. Ook vaak ’s nachts, wat gelukkig voorlopig door de ouders kan opgenomen worden, die daarnaast ook zorgen voor vervoer, het op maat maken van haar lessen (in de vorm van PowerPoints en oefeningen op de pc rond de in de klas besproken (en door D niet gehoorde) thema’s.”
In de antwoordbrief staat nu:
“Graag zou ik ook even reageren i.v.m. de beschrijving van de casus van meisje D. Het is niet langer uitgesloten om PAB-assistentie te gebruiken in het Buitengewoon Onderwijs. Het blijft natuurlijk noodzakelijk dat de PAB-assistentie enkel ingeschakeld wordt voor praktische en organisatorische ondersteuning zoals het dragen van de boekentas, verplaatsingen, hulp bij toiletbezoek etc. Inhoudelijke ondersteuning, zoals hulp bij onderwijstaken, blijft bevoegdheid van onderwijs en mag dan ook helemaal niet door de PAB-assistent opgenomen worden.”
Dit lijkt ons een belangrijk antwoord voor de vele ouders van meervoudige gehandicapte kinderen, die er net als wij, noodgedwongen voor kiezen om Bijzonder Onderwijs en PAB te combineren. En meteen een bewijs dat Minister Vanackere openstaat voor de noden van onze meervoudig gehandicapte kinderen.
Eindelijk 🙂