Soms denk ik dat, voor de lezers van deze blog, het leven van Liesbeth te veel op een succesverhaal lijkt.
Liesbeth staat immers een stuk verder in haar ontwikkeling dan elk van de dokters en therapeuten uit haar eerste levensjaren had durven hopen.
Niets is echter “vanzelf” gebeurd of veranderd. Elke kleine stap is door moeizaam vechten bereikt. Dat vergt niet alleen veel inzet van Liesbeth zelf, maar ook van het hele gezin en ruimer gezien zelfs van haar hele omgeving.
Soms wordt je daar opeens weer met je neus op gedrukt door iets wat je doet terugdenken aan de vele moeilijke momenten die er geweest zijn en die er ongetwijfeld nog zullen komen.
Zo kreeg ik deze week een brief van ouders voor inclusie in mijn postvak. Een brief waarin gevraagd werd of je kind met een handicap al eens een inschrijving in een gewone school werd geweigerd. En ja, op zo’n moment dwaal je dan met je gedachten toch weer even terug in de tijd…
Toen ik (duidelijk zichtbaar) zwanger was van Liesbeth werd me door de juffen van de kleuter- en lagere school (de Kleine Reus, Nukerke) waar de andere kinderen ingeschreven waren al gezegd “dat ze blij waren dat er weer een nieuw leerlingetje op komst was”. Hoe anders was dat toen we bijna drie jaar later, na maanden vergaderen en onderhandelen met de school over inclusie te horen kregen dat ze haar niet gingen aanvaarden als leerling op school wegens “te zwaar”.
We hadden toen maar weinig tijd meer om een andere school te vinden, tenminste, als we Liesbeth op dezelfde leeftijd naar school wilden laten gaan als een andere kleuter.
We waagden onze kans in het Sint-Pieterschooltje in Ronse maar daar werd als reden van weigering gegeven dat de kleuterjuf zelf was bevallen van een kindje met een handicap en dat Liesbeth in de klas hebben veel te confronterend zou zijn geweest voor de juf.
Maar het spreekwoord zegt dat drie maal scheepsrecht is, en bij ons bleek dat bewaarheid. De derde school die we contacteerden, het Decroly-wijkschooltje in de Floréal, maakte er geen probleem van! We spraken af dat we zelf voor de nodige hulp zouden zorgen op school (toen nog zonder PAB!) en Liesbeth begon haar schoolloopbaan met halve dagen, in een gewone kleuterklas en met een juf die haar bij alles betrok.
Dat liep een aantal jaren schitterend, tot we in de klas van de grotere kleuters duidelijk begonnen te voelen dat haar aanwezigheid voor de juf zwaar begon te wegen. Nu ja, die juf was op dat moment ook bijna op pensioenleeftijd, en misschien was gewoon de hele voltijdse werksituatie wel wat te veel.
Maar dan ontstond tijdens een inclusievergadering rond Liesbeth ook nog een hele heisa over de noodzaak om nood-medicatie (in geval van een epilepsie-aanval) op school beschikbaar te hebben (in het schoolreglement staat: geen medicatie op school) en ons werd duidelijk dat Liesbeth niet meer echt welkom was. Bovendien was ook de directeur van de lagere school (Decroly-hoofdschool) op die vergadering aanwezig en hoewel hij ons eerder spontaan had verteld dat hij Liesbeth met open armen zou ontvangen was hij opeens als een blad aan een boom gedraaid en maakte hij nu duidelijk dat hij haar niet zou aanvaarden in zijn school omdat het te storend zou zijn voor de andere kinderen en afschrikwekkend voor de juffen.
Dus dan maar naar het Bijzonder Onderwijs. Voor sommige kinderen een goede keuze, voor Liesbeth echter een hele achteruitgang in de mogelijkheden die ze kreeg.
Daarna hebben we nog eens een poging gewaagd door in de basisschool Glorieux te gaan praten over inclusie en de hulp die we zelf (ondertussen mét behulp van assistenten) konden geven om dat soepel te laten verlopen, maar daar werd ons na weken nadenken telefonisch gemeld dat ze weigerden haar in te schrijven. Ik vroeg aan de schooldirectie om de weigering op papier te zetten, maar wacht nu, meer dan een jaar later, nog steeds op die brief!
Al bij al is Liesbeth dus in maar liefst vier “gewone” scholen de inschrijving geweigerd! En ze is nog maar net 8 jaar geworden! Dat de lijst van weigeringen niet langer is, komt gewoon omdat we uiteindelijk in het andere landsgedeelte een school voor bijzonder onderwijs gevonden hebben waar we ons wel redelijk goed bij kunnen voelen. Waar Liesbeth wél iets bijleert!
