In november 2010 is Liesbeth gevallen met haar rolstoel. Op haar voortanden. Die waren er helemaal uit! Hoe dat allemaal ging kan je hier en hier lezen. Hoe Liesbeth er uit zag met een grote opening in haar gebit kan je makkelijk zien in het filmpje in de header van de website.
We moesten dan wachten tot haar gezicht helemaal volgroeid was om ‘nieuwe tanden’ te laten zetten. We dachten aan implantaten, maar dat bleek geen goed idee. Als Liesbeth dan onverhoopt toch nog eens zou vallen zou haar kaakbeen breken.
We vroegen bij meerdere tandspecialisten advies. Van sommige kregen we antwoorden als ‘Waarom zou je dat laten doen, zo’n dure ingreep, bij zo’n kind? ‘ en ‘Is dat wel nodig voor haar want ze heeft daar toch geen weet van?’.
We kwamen uiteindelijk uit bij professor Marks in UZ Gent die zo’n ingreep voor Liesbeth wél normaal vond. Door corona werd alles een beetje uitgesteld. Maar in juli, net na onze vakantie in Frankrijk, mocht ze een dagje naar het UZ om onder volledige verdoving haar gebit voor te bereiden voor een ‘vaste brug’.
Terugbetaling van de mutualiteit is er voor zo’n vaste brug niet! Te gek dat de mensen van RIZIV en mutualiteiten niet begrijpen dat een jonge mens met een meervoudige beperking ook recht heeft op een intact gebit en niet overweg kan met een losse prothese.
Vorige week, 19 augustus, mocht ze dan opnieuw naar professor Marks voor de plaatsing van de brug. Liesbeth is nogal enthousiast als ze naar het UZ ‘mag’. Dus ze keek al van de dag voordien uit naar die rit (zeldzamer sinds corona-tijd) en naar de dokter, waar ze een boontje voor heeft.
Het plaatsen ging vrij vlot, zonder verdoving. Mondmasker nadien opgehouden in de auto want de opdracht was om het eerste uur niet aan de tanden te duwen of te prutsen. Een mondmasker was daarvoor een goede oplossing. En (na heel wat training) houdt ze dat moeiteloos op.
Thuis zat ze vooral grimassen te maken voor de spiegel en zelfs zomaar. Aan iedereen die ze zag toonde ze direct haar tanden. Zelfs de eerste maaltijden nadien waren niet eenvoudig. De tanden zaten, volgens Liesbeth, in de weg voor haar lepel of vork.
Maar ondertussen lukt dat allemaal alweer goed en is ze vooral blij met haar ‘aanwinst’.
dag 1 
Nu 😉 
Ondertussen wordt het schooljaar voorbereid. Voor Liesbeth betekent dat vooral veel puzzelwerk om assistentie te voorzien in plaats van school. Want in haar klas zullen maar héél weinig leerlingen een mondmasker dragen. Gezien een mondmasker niet de drager zelf maar wel de mensen rondom de drager beschermt kan Liesbeth, volgens ons, niet echt op een veilige manier naar school. Voorlopig toch. Zolang we in de greep van het Corona-virus zijn.
