Bijna naar huis, tenminste: dat hopen we.
Als de dokter morgen groen licht geeft om te stoppen met het intraveneus toedienen van de antibiotica, zal Liesbethje waarschijnlijk mee naar huis mogen om dan de rest van de antibiotica oraal te krijgen.
Ze heeft zich eigenlijk schitterend aangepast aan haar verblijf in het ziekenhuis. Maar ze is dan ook nog geen moment alleen geweest. Bouchra, Annelies, Soraya en vandaag ook Nele brachten de daguren bij haar door.
Papa en Irene zorgden voor de nachtpermanentie.
En daarnaast kreeg ze ook nog bezoek van de mama van Guiseppe (een vriendje uit haar vroegere school), van Charlotte en haar ouders, van meter Mireille en Kim, van een delegatie van haar huidige school, en verder natuurlijk voortdurend aanloop van al de gezinsleden en grote broer Jonathan.
Met wat speelgoedjes, wat knutselmateriaal en haar computer bracht ze de dagen door zonder al te veel heimwee, hoewel ze nu toch regelmatig naar de deur wijst. In de gangen rondwandelen mag niet van de dokter wegen het besmettingsgevaar.
Dus hopen we van harte dat morgen Liesbeth naar huis mag!
Laten we hopen!
Verder wens ik jullie prettige en warme feestdagen toe.
Mvg,
Sammy
ik hoop het voor jullie ook dat ze thuis mag vandaag. En wat ik nog de meeste hoop is dat het school meer aandacht geef aan de kinderen.
Veel succes en veel geluk
Liesbeth verdient het ook ….
groetjes
OOK WIJ BLIJVEN DUIMEN EN HOPEN EN WENSEN JULLIE ALVAST EEN GOED UITEINDE EN EEN NOG BETER BEGIN VAN 2009!
Ik duim alvast mee!