Maand: juni 2018

Het schooljaar zit er al op voor Liesbeth. Vrijdag en maandag ll. was ze ook al thuis. En idem voor morgen en overmorgen.

Of ze daar blij mee is? Helemaal niet. Ze gaat héél graag naar school en voor haar hoeven al die extra vrije dagen niet!

Een “écht” rapport heeft Liesbeth niet in OV1. Wel wat foto’s die in het voorbije semester werden genomen. En een korte tekst met de evaluatie van de laatste semester.

We delen ook de foto’s met jullie!

Gisteren, zaterdag, een schitterende dag om een uitstap te doen. Mooi zonnig weer maar niet té warm.

We gingen met de drie jongste kinderen en één assistente naar Parai Daiza. Tickets hadden we via de KVG van Ronse, maar mee met de bus vonden we geen goed idee. Onze jongste, waarvan we nooit van tevoren weten hoe hij zal reageren als er veel mensen rondom hem zijn (en zeker als er veel gepraat wordt!) én de rust die het geeft om met eigen vervoer te gaan speelden een rol bij die keuze. Maar hoe dan ook, via het aanbod van de KVG kwam het er eindelijk eens van om dit park te bezoeken.

Parai Daiza is meer dan een dierentuin. ’t Is daar ook gewoon écht mooi en ik genoot persoonlijk erg van de planten en bloemen. Een minpunt is dat er niet in elke toiletgelegenheid een rolstoeltoilet voorhanden is. Een pluspunt dat je niet ‘overrompeld’ wordt door verklede mensen die absoluut met je op de foto willen, soms nog met een vogel die ze dan ongevraagd op je schouder zetten, zodat je daarna tegen betaling de foto kan afhalen.

Van àlle dieren waren we ’t meest gecharmeerd door de witte tijgers. Prachtige dieren! We konden één van hen op een bepaald moment ook echt van dichtbij bewonderen.

De panda’s, waar zoveel over te doen is geweest, vond ik persoonlijk dan weer een tegenvaller. Ze sliepen, bewogen niet, en dat schijnt zo te zijn tijdens een groot deel van de dag. Geef mij dan maar Bart De Wever in panda-pak!

Een leuke meevaller was de dinosaurus-expo die een seizoen lang in Parai Daiza te bewonderen valt. Grote, bewegende dino’s  (als je even klikt op voorgaand woord kan je mee genieten van een filmpje!) die heel mooie beelden opleverden.

Om 9u ’s morgens van huis vertrokken en een goeie tien uur later weer in Ronse: een mooie, zonnige maar vermoeiende dag. En wees maar zeker dat we volgend jaar nog eens terug gaan!

 

 

Enkele weken geleden kreeg Liesbeth een brief mee in haar schoolagenda. Of we akkoord waren dat ze eens mee deed aan een foto-shoot. Een kunstfotograaf zou een reeks foto’s maken van de leerlingen. Deze foto’s konden we dan zien op een tentoonstelling in de St-Jozefkerk op 8 juni.

Gisteren dus met ons hele gezin (behalve Suzanne die in Gent zit te blokken) naar de foto-expo.

Prachtige foto’s! Heel mooi decor. Puur uniek. Een fotograaf die van elke jongere  mét zijn/haar beperking een prachtig beeld maakte.

Zachte achtergrondmuziek had deze tentoonstelling nog meer tot zijn recht kunnen laten komen. Jammer dat één of andere schlagerzangeres een hels lawaai maakte het eerste uur na de opening. Normaal praat je op een tentoonstelling bijna fluisterend met elkaar. Nu konden we zelfs niet hard genoeg roepen om ons verstaanbaar te maken door  het lawaai van de “muziek”. Pas na de “show” konden we écht van de mooie foto’s genieten. En pas dan kon onze jongste pleegzoon mee de kerk in. Zoveel lawaai is immers een niet te overbruggen drempel voor iemand met autisme.

We hebben niet alleen de foto van Liesbeth besteld, maar ook het overzichtsboek. Dat wordt een mooi cadeau voor de verjaardag van Liesbeth. Een boek waarin ze al haar schoolvrienden kan terugzien tijdens de vakantie.