Bij een kind als Liesbeth dat quadriplegie heeft is blijven oefenen, blijven bewegen, de enige optie.
De moeizaam verworven mogelijkheden die Liesbeth heeft, zoals ‘stappen’ met haar K-walker, moeten heel regelmatig gebruikt worden om niet verloren te gaan. Haar ‘stappen’ gebeurt nooit op een soepele, elegante manier. Maar ondanks haar stuntelige bewegingen is het iets wat haar in bepaalde omstandigheden meer vrijheid, meer zelfstandigheid, geeft. ’t Heeft jaren gekost om haar zover te krijgen en zolang het kan wordt het regelmatig ingeoefend met de kinesiste. Ook van haar assistenten wordt verwacht dat zij Liesbeth voor kleine afstanden (vb in haar kamer) de k-walker laten gebruiken. En met Ingrid, de kinesiste, stapt Liesbeth gewillig mee van haar kamer naar het hoogste terras, via de helling die er is gemaakt voor haar rolstoel.
Minimaal drie keer per week krijgt Liesbeth een uur kiné. Er wordt onder andere gewerkt aan kniestrekking. ’t Is voor Liesbeth immers haast onmogelijk om haar benen goed te strekken. Als ze op haar bed ligt duwt de kinesiste op haar knieën om haar benen zoveel mogelijk in gestrekte positie te krijgen. Een oefening die Liesbeth wel toelaat maar waarbij we toch wel merken dat het pijn doet.
Dus nu eens uitgeprobeerd om die strekking te oefenen in de jacuzzi. In het water beweegt Liesbeth immers makkelijker en als ze al een tijdje ligt te ‘bubbelen’ worden haar spieren toch wel zichtbaar soepeler.
Een nieuwe ervaring voor Liesbeth, kiné in het water 🙂 maar ééntje die zeker voor herhaling vatbaar is!
