Zon en bos

bos2 Een drukke zaterdag, niet in het minst omdat weer eens bleek dat werkethiek voor bepaalde assistenten een onbekend woord is, werd afgesloten met een etentje samen met de andere mensen die op de N-VA lijst kandidateren en een boel sympathisanten.

En vandaag schitterend weer. Een echte ZONdag.

bos3

Vandaar dat er op ons programma nog eens een wandeling in ‘t Muziekbos stond.

Het bos zelf is eigenlijk niet echt rolstoeltoegankelijk. De smalle straatjes rond het bos natuurlijk wel. Maar daar wordt je dan té vaak voorbijgestoken door zware, lawaaierige moto’s. bos1
Dus toch maar wandelen in het bos en met vereende krachten Liesbeth én rolstoel meeduwen (of trekken, al naargelang de situatie).

Een paar mooie foto’s levert dat altijd wel weer op!

Hoegaarden

Gisteren en vandaag staan de kranten vol met wat er in een school voor bijzonder onderwijs in Hoegaarden gebeurde. Een leraar die zo zijn zelfbeheersing verloor ten opzichte van een leerling dat hij de jongen zwaar mishandelde.
Het is een gelukkig toeval dat een medeleerling dit gebeuren heeft vastgelegd op film met zijn gsm. Anders was dit verhaal nooit op die manier in de aandacht geraakt.
Immers, kinderen zijn makkelijke slachtoffers, gehandicapte kinderen nog meer!
de beweging De minister van onderwijs zal nu de school in Hoegaarden laten “doorlichten”. Elke school, ook deze voor bijzonder onderwijs, worden regelmatig doorgelicht. Maar de dagelijkse gang van zaken in zo’n school kan je niet beoordelen aan de hand van een aangekondigde doorlichting!

Wat er in december gebeurde met Liesbeth in haar school in Eine was nu ook niet bepaald een voorbeeld van goed toezicht houden én goed reageren. Immers, een kind waarvan bekend is dat ze onder andere een sensorische handicap heeft (en dus anders reageert op pijn) dat gebeten wordt voor de ogen van de toezicht houdende personeelsleden en waarbij niet direct wordt ingegrepen “omdat ze niet weent” kan zelfs levensbedreigende gevolgen hebben. Bij Liesbeth is dat uitgemond in een bloedvergiftiging met een opname in het ziekenhuis en een intensieve verzorging. De beet zelf was misschien niet te voorkomen, maar de gevolgen konden in elk geval beperkt worden als het schoolpersoneel zich de moeite had getroost om onmiddellijk op de juiste manier te reageren! Elke beet, ook de beet van een ander kind, moet direct grondig ontsmet worden, niet oppervlakkig maar in de diepte (bij Liesbeth veroorzaakte de beet een “gleuf” van bijna één cm) en er moet door een dokter naar worden gekeken!
Laat ons hopen dat wat die jongen in Hoegaarden meemaakte voor gevolg heeft dat er heel wat meer controle komt in scholen voor kinderen met een handicap!

De problemen bij de provider zijn nu opgelost, dus worden vandaag alsnog de foto’s bij de vorige artikeltjes gezet!

CA-uitstap naar Malterpark

Ca staat voor Collega Advies. Regelmatig komen we samen met verschillende personen met een handicap en hun familie. Dat gebeurt meestal, heel informeel, in een klein cafézaaltje waar we dan bijpraten, elkaar advies geven, enz.
Deze keer kozen we er voor om gezamelijk een uitstap te maken. Afspraak was zaterdag 2 mei om 14 uur aan de ingang van het Malterpark in Heusden (bij Gent).

Malterpark1 Papa Andrew aan het stuur, vertrokken we van Ronse richting Heusden. Goed op tijd (dachten we). Eén keer echter had Andrew “ons Jeanette” (=troetelnaam voor onze GPS) verkeerd begrepen en waren we te vroeg afgeslagen en ‘t resultaat was een échte zoektocht, gehinderd door wegenwerken.
Toen we de parking van het Malterpark opreden stond iedereen ons dus al op te wachten!

De zon gaf niet echt veel warmte, maar liet zich toch regelmatig zien. Net warm genoeg om een fijne wandeling in het dierenpark te kunnen maken!
De berggeitjes deelden hun tuintje met een paar schattige baby-hangbuikvarkentjes. Die stalen al meteen ons hart! Kleurige papegaaien lieten van zich horen en een hoop andere dieren lieten zich bekijken en sommige zelfs aanraken!
Maar ‘t leukste waren zeker de kamelen. Op hun rug maakten Liesbeth, Lazlo en broer Lopez, Dieter en zelfs Tieneke een schommelende rit!
Daarna was ‘t lachen geblazen in het spiegelpaleis waar we de éne keer dikke dwergen leken en direct daarna slanke modellen.

malterpark2
Met z’n allen waren we toe aan een lekkere koffie. Voor sommigen binnen omdat het niet echt warm was, voor anderen buiten om toch de weinige zonnestralen mee te pikken.
Tegen 19 uur waren we dan weer thuis. Voor Liesbeth was ‘t dan bedtijd! En slapen deed ze deze keer! Zelfs tot ‘s morgens 07 uur aan één stuk, en dat is voor haar echt wel uitzonderlijk!