We brachten de voorbije week door aan zee. Een week vakantie met de drie jongste kinderen, twee assistenten (Noor en Annelies) en een vriend van het gezin, Edmond. De eerste dagen was ook onze oudste zoon, Jonathan, er bij. Jammer dat die halfweg moest afhaken om naar Seattle te vertrekken voor zijn werk. Maar ’t laatste weekend kwam Sander, de vriend van Annelies, de bende aanvullen. En natuurlijk waren onze hondjes, Zara en Brexit, ook van de partij.
Dus wél op vakantie maar niet echt ‘voor de rust’.
Met de tropische temperaturen die hier al weken aanhouden in ons landje was dat typische lichte zeebriesje van de Vlaamse kust héél welkom!
Voor het vierde jaar op rij huurden we een vakantiehuis in Oostduinkerke. Zo is op vakantie gaan meteen ook ‘een beetje thuis komen’, wat het zeker makkelijker maakt voor Liesbeth en onze jongste pleegzoon. Zij beiden hebben immers veel behoefte aan structuur en bekende dingen.
De dijk van Nieuwpoort die goed rolstoel-toegankelijk is blijft een attractie voor de kinderen. Met de go-cars en het ijsjeskraam natuurlijk! En de pier waarop je een net kan huren om te vissen! In Nieuwpoort kunnen we ook makkelijk een strandrolstoel lenen voor een paar uur, waardoor ook een wandeling aan de waterlijn haalbaar is voor Liesbeth.
We wisselen natuurlijk wel eens af met Oostduinkerke en zelfs Oostende. Daar bezochten we (alweer!) de zandsculpturen. Ikzelf vind daar echt niks aan, maar de kinderen blijven er naar uitkijken. En deze keer stonden zelfs de Rode Duivels er bij, tussen de vele Disney-taferelen.
In Oostende parking vinden was een onmogelijke zaak op de nationale feestdag. Tot een vriendelijke agent ons zei dat het centrum van Oostende echt hélemaal vol zat maar dat er ook een grote parking is verder van het centrum af waarbij we dan met de gratis veerboot naar het centrum werden gebracht. Een prima oplossing! En best een leuk extraatje!
Een échte aanrader is het visserijmuseum in Oostduinkerke. Heel verzorgd, afwisselend, educatief, … Het enige deel dat niet rolstoel-toegankelijk was volgens de mensen aan de balie was het authentieke vissershuisje (bewoond door een wassen-beelden familie) maar ook dat lukte mits een beetje extra moeite van de assistente.
Naar jaarlijkse gewoonte deden we ook deze keer weer een boottochtje! Iets waar ook Liesbeth steeds van geniet! Een rondvaart op de monding van de Ijzer tot de haven van Nieuwpoort werd het dit jaar.
Liesbeth was jarig tijdens onze week-aan-zee. Ze werd op 20 juli 17 jaar! Met cadeautjes natuurlijk. Eén van de leukste was zeker het fotoboek met de unieke foto’s van al haar vrienden in OV1.
Nu, thuis, is er gelukkig de jacuzzi die enig soelaas biedt voor de hoge temperaturen buiten. Want het deugddoende zeebriesje konden we niet in onze valies meebrengen!
Ik heb hem een 15-tal jaar goed gekend. Hij was de nonkel van de kleine meisjes (ondertussen al moeders met volwassen kinderen!) die regelmatig bij ons op vakantie kwamen tijdens mijn eerste huwelijk. Hij was ook de eerste persoon met een handicap die ik van tamelijk dichtbij meemaakte en die écht betrokken werd in het leven van zijn hele familie. En door hen ook in het leven van iedereen daaromheen.