Eind augustus kwam ons min of meer toevallig ter ore dat er eind september een 4- of 5-daagse openluchtklas zou doorgaan voor de leerlingen van de school van Liesbeth.
We vonden het al raar dat we daar nog geen informatiebrief of e-mail over hadden ontvangen, dus nam ik zelf contact op met buso Bernardusdriesprong.
Bleek dat er beslist was dat de klas van Liesbeth niet mee mocht gaan. Liesbeth zit in een klasje waar elk van de leerlingen (een zestal) wel veel zorg vraagt. Liesbeth moet bv verluierd worden omdat ze incontinent is. Maar dat wordt voornamelijk door de thuisverpleging gedaan die daarvoor drie maal per dag op school komt.
Ook tijdens een meerdaagse uitstap is thuisverpleging mogelijk. Maar nog makkelijker voor de juffen is het als Liesbeth voor zo’n openluchtklas een pab-assistent of een vrijwillige begeleider meeneemt.
We hebben dat dus aangeboden aan de school!
“Neen, de beslissing is al genomen!” was het antwoord.
Tijdens een bezoek in het nog maar pas gestarte dagcentrum waar onze Wesly een paar dagen per week gaat kwamen we toevallig de coördinator van de OV1-afdeling van de school van Liesbeth tegen. Ik kon het natuurlijk niet laten om nog eens te vragen of Liesbeth niet mee kon, eventueel met een door ons geleverde begeleider. Kon niet!
Omdat de openluchtklas al zo snel doorging hebben we het toen noodgedwongen losgelaten, maar niet zonder het goede voornemen te maken dat we dit tegen volgend schooljaar rechtgezet willen zien. Zeker als de locatie waar de bosklas doorgaat zo toegankelijk is als dit schooljaar!
In de loop van deze eerste schoolmaanden waren er enkele veranderingen bij het personeel (juffen, enz) in de klas van Liesbeth. Die periode was dat ook duidelijk aan haar te merken, ging ze minder graag naar school. Gelukkig is er nu weer wat stabiliteit en kan ze weer met de glimlach vertrekken ‘s morgens.
Thuis is er een hele verbetering gebeurd in functie van Liesbeth door de plaatsing van een traplift. Toen we een zestal maanden gelede
n zo’n traplift gingen uitproberen in de zorgwinkel vond Liesbeth dat héél griezelig. Gelukkig kennen we haar goed genoeg om te weten dat ze heel snel nieuwe dingen leert en ging de aanvraag bij het VAPH toch door. Sneller dan verwacht was er ook een goedkeuring.
De lift is er dus nu, werd geplaatst tijdens de schooluren wat maakte dat Liesbeth de eerste weken altijd bang was dat die lift (hààr lift!!!) even plots kon verdwijnen als hij gekomen was. Haar eerste vraaggebaar als ze thuiskwam uit school was dan ook steeds of de lift er was! Ze nam zelfs een foto van de traplift mee naar school in haar boekentas!
En de openluchtklas? Dat kaarten we zeker aan op het eerste oudercontact, net voor de kerstvakantie!
Dat vinden we heel erg ,moet zeker iets aan gedaan worden !Wie beslist er trouwens over of het kan of niet kan?
Jammer voor liesbeth , is een heel sociaal meisje , hopelijk kan het geschil opgelost worden !!!