De eerste schoolweek is alweer bijna voorbij.
Traditioneel maakten we van het laatste weekend van de vakantie nog iets speciaals. Deze keer werd het een (zonnig) dagje Bobbejaanland.
Voor Liesbeth was het maandag een superfijne verrassing toen we haar ’s morgens vertelden dat ze naar school mocht. Dat zijn zo de ‘voordelen’ van doof zijn, dat je geen gesprekken over nieuwe boekentassen en nieuwe juffen opvangt.
We hadden er niet eerder met haar over gepraat omdat we wel wisten dat ze dan zo ongeduldig ging zijn en niks haar nog zou kunnen afleiden. Geduld is nu eenmaal een deugd die Liesbeth helemaal niet bezit!
Marleen, de nieuwe ochtendassistent, maakte haar klaar voor school en gaf haar een stevig ontbijt. Daarna wacht ze samen met Liesbeth en onze jongste pleegzoon tot de schoolbus arriveert. De eerste dag is dat steeds een beetje chaotisch. De schoolbus komt dan niet echt op het ‘gewone uur’ want er moet vaak een nieuwe route worden uitgestippeld omdat sommige leerlingen wegvallen en er ook weer nieuwe bijkomen.
Een kwartiertje wachten buiten op de stoep… en dan die blijdschap op het gezicht van Liesbeth toen de bus stopte om haar te laten opstappen!
Dat de eerste dag op school goed verlopen was merkten we niet alleen aan het briefje van de juf dat in haar boekentas zat, maar ook toen het bedtijd was voor Liesbeth.
Ze had helemaal geen zin in slapen, geloofde ons niet dat ze de volgende dag terug naar school zou mogen, en probeerde dan maar wakker te blijven om de controle over de situatie te houden. Dat werd dus een korte nacht!
Ondertussen is de eerste schoolweek al bijna voorbij en zit de routine er alweer een beetje in. Routine die heel belangrijk is voor Liesbeth (haar autisme)!