Sinds begin maart houden we zoveel mogelijk rekening met alle regels in verband met het virus.
Zoveel mogelijk, want maar één vaste bezoeker, Jonathan (onze oudste zoon). Wél assistentie en therapie voor Liesbeth natuurlijk, maar steeds met mondmasker. Gezinshulp gereduceerd naar één vaste persoon. Pleegzorgbegeleiding komt zo weinig mogelijk binnen, draagt mondmasker en respecteert afstand. Boodschappen proberen we te doen op minder drukke momenten en maar één keer grote boodschappen (voeding en drank) per week. Tussendoor natuurlijk wel eens om vers brood of zo. Alle niet-voeding wordt online besteld en thuis geleverd.
De kinderen krijgen online onderwijs (Bednet) of TOAH (Onderwijs aan huis). Oudercontacten of overlegmomenten gaan door via internet of, indien nodig, op verplaatsing maar met mondmasker en plastiek (oprolbaar) scherm.
Afstand, handen wassen, mondmasker,… het is een onderdeel geworden van ons normale leven.
En natuurlijk is dit allemaal niet altijd even makkelijk. We missen allemaal wel iets.
Wesly mist Ramona, maar gelukkig kunnen ze online dagelijks met elkaar praten, elkaar dingen laten zien via het scherm, berichtjes sturen, enz.
Suzanne mist haar vrienden in Gent, het uitgaan en het chillen. Maar ze pakte dat verstandig aan en werd van de weeromstuit heel wat volwassener.
Elio mist de gesprekjes met zijn vrienden, maar gamet regelmatig met hen en babbelt er dan maar meteen op los. Brengt het ook op om dagelijks online de lessen te volgen, wat niet altijd even evident is met de internetproblemen op school. Maar dat maakt van hem een sterker mens!
Liesbeth miste de school de eerste weken wél, maar heeft daarna al snel een mooi ritme gevonden samen met haar assistenten. Wandelen, de poppen verzorgen, wat huishoudelijke taakjes, spelen met haar kaartjes (een typische auti-bezigheid), wat nieuws aanleren via therapie en thuisonderwijs, enz.
Voor Andrew en ook voor onze jongste pleegzoon is er niet zo héél veel veranderd. Andrew werkte altijd al via internet als vertaler, moest dus niet meer wennen aan ’thuiswerken’. Hij geniet, net als voor deze Covid-periode, van lezen en muziek beluisteren. Gelukkig kan dàt wel gewoon doorgaan!
En de jongste (ass) pendelt over en weer tussen zijn behandelingscentrum (van maandag tot vrijdag) en thuis. Voor hem is de voorspelbaarheid juist erg ok. Van zijn slaapkamer maakten we in deze periode een ‘aangepaste kamer’, met slaaphoek en time-out ruimte. Hopelijk brengt ook dat hem weer wat meer rust.
En ik, ik mis eigenlijk niet zoveel. Een bezoekje aan de tantes in het Waasland zou heel fijn zijn, maar dat kan natuurlijk niet en compenseren we door regelmatig een verrassing op te sturen. En de kleuters van juf Marianne en juf Heidi, die mis ik ook! Maar ik geniet van mijn nieuwe hobby (de naaimachine) en ben al lang geëvolueerd van mondmaskers naar kleding voor de kinderen en de poppen. Ik werk weliswaar nog steeds zonder patronen (teken die eigenlijk zelf) maar de resultaten zijn draagbaar volgens mijn kritische dochters.
De angst voor het virus is er natuurlijk altijd wel. Beetje sluimerend maar steeds aanwezig. Maar we laten ons leven niet door angst beheersen en proberen toch te genieten!
Wat écht fijn is aan deze periode is dat we als (groot) gezin ons er samen door slaan. Natuurlijk zijn er regelmatig wel eens wrevels. Maar die worden altijd opgelost. En uiteindelijk merken we dan dat er toch echt wel heel veel samenhorigheid is. In deze periode kunnen we niet in een restaurantje eten (iets wat Andrew en ik regelmatig eens doen onder ons tweetjes en af en toe ook mét de kinderen). Maar we koken dan thuis maar extra lekker en genieten van exotische smaken aan onze eigen tafel.
We zijn nu -noodgedwongen- meer samen en eigenlijk gaat dat best goed. Liesbeth zien genieten van haar poppen is telkens goed voor een fijn moment. Ze geniet van het verzorgen en vertroetelen. Ze lijkt misschien meer op mij dan ik ooit heb durven denken 🙂
We hopen dat iedereen, net als wij dat gaan doen, in héél besloten kring Kerst gaat vieren en er toch van gaat genieten! Want aan Corona-depressiviteit willen wij niet meedoen (al zou ik mij daar haast schuldig over gaan voelen als ik op sociale media lees hoe andere mensen dit ervaren!). We bouwen gewoon een feestje met ons eigen gezin (en Jonathan natuurlijk!). De kerstboom staat al klaar (Canadees sparretje) en het lekkers halen we af in een sushi-restaurant.
We wensen jullie allen een gezellige kerst toe!
Heel mooi samen gevat hoe jullie covid beleven. Mooi Liesbeth met de poppen! Gezellige Kerst en gelukkig Nieuwjaar. Joke en Kathleen