Voor wie zich afvraagt hoe Liesbeth zich, na 10 maanden thuis sinds de eerste corona-uitbraak, nog dagelijks goed bezighoudt even een blik op haar ‘agenda’ van de laatste weken.
Elke ochtend begint met ADL en een kattenwasje. Liesbeth staat daarbij recht en houdt zich vast aan de wasbak. Aankleden (en kiezen wat ze wil aandoen!), een vleugje parfum en daarna uitgebreid ontbijten samen met haar assistente. Ochtendmedicatie niet vergeten! Liesbeth pakt de pilletjes van de tafel en steekt ze in haar mond (fijne motoriek!), slikt ze moeiteloos door en drinkt pas daarna een beker water. Daarna moet de tafel afgeruimd en met een natte vod weer proper gemaakt worden. Liesbeth poetst grààg! Maar de thermoskan met koffie (déca!) die moet wel op haar tafel blijven staan zodat ze zeker is dat ze nog meer koffie krijgt!
Even ruiken! Niks in de pamper!
Daarna voor de poppen zorgen! Sinds kerst is haar poppenfamilie uitgebreid met een jongetje. Volledig in vinyl, dus minder soepel dan haar andere poppen. Maar wel ‘natuurgetrouw’. Deze pop ’s morgens een propere pamper aandoen vergt dus iets meer tijd, want nu kan ook zijn bips en piemeltje met een babydoekje worden schoongemaakt. Als haar poppengezin er weer goed uitziet kan het gefrutsel beginnen.
Zoals veel mensen met autisme is Liesbeth graag bezig met ‘frutselen’. Zo heeft ze daar een hele periode nopperblokken voor gebruikt die ze eindeloos uit het emmertje haalde en weer opruimde. Valt er per ongeluk één op de grond dan doet ze er alles aan om die weer te pakken te krijgen. Zélf (diep bukkend vanuit haar rolstoel) en als dat echt niet lukt door de assistent ertoe aan te zetten om het blokje aan haar te geven. Ook de magneetblokken werden al eens enkele maanden als frutsels gebruikt. De laatste maanden gebruikt ze vaak doosjes met kaartjes. Of memospelletjes en de pas vorige week gekregen kokers met dieren. Deze speeltjes op de tafel zetten en het één voor één uithalen en daarna weer in de doosjes of kokers steken kan beginnen.
Na een uurtje frutselen begint de dag pas écht voor Liesbeth. Afhankelijk van welke assistent die dag dienst heeft en een béétje van de weersomstandigheden (hoewel een dikke jas aandoen ook ok is voor Liesbeth!) gaat ze mee helpen om in haar kamer te stofzuigen, laat ze haar nagels lakken of helpt ze de was opvouwen. Ze probeert ook om haar eigen was op de juiste plaats weg te bergen. Andere assistenten doen een wandeling in de buurt met haar (pop mee in de babydraagzak!) die gerust een paar uur mag duren voor Liesbeth.
Rond de middag is er vaak een assistentenwissel. Liesbeth lijkt de wekelijks weerkerende roosters uit haar hoofd te kennen. Als ’t eens een keertje anders loopt dan ze gewoon is laat ze dat duidelijk merken!
Liesbeth eet meestal samen met haar assistent. Twee borden. Gelukkig wel met véél groenten. Sommige assistenten slagen er in haar zelf te laten eten met een lepel of een vork, bij andere staat ze er op dat ze ‘bediend’ wordt.
Ze eet eigenlijk moeiteloos vrij gezond. Haar tussendoortjes bestaan meestal uit fruit of een yoghurtje. Snoep en koekjes, ze lust dat wel maar vraagt er zelden zelf naar. Na de middagmedicatie en de koffie (!!!) volgt er vaak logo. Of ’thuisleren’. De logopediste van Liesbeth (Sofie) is tegelijk ook haar leerkracht voor thuisonderwijs. Met de uren TOAH (tijdelijk onderwijs aan huis) én de reguliere uren logopedie samen heeft ze toch een aantal lange sessies met Sofie per week.
Met Sofie samen leert ze beter communiceren met gebaren. Daarbij maken ze gebruik van heel wat gezelschapsspelletjes, boeken met foto’s, leer-materiaal (houten puzzels waarbij bv de juiste voeding bij het juiste dier moet worden gelegd, memokaarten, enz) en alles wat maar kan ‘besproken’ worden (de maaltijd, de andere gezinsleden, de poppen, nieuwe kleren, …).
De resterende uren van de namiddag worden dan verdeeld tussen ‘schommelen’ (in de hangstoel), met de bal spelen (Liesbeth kan goed mikken en vangen), in de ring (een verplaatsbare, niet te hoge basketring) gooien, een wandeling, jacuzzi tijdens het lente- en zomerseizoen, en tijd voor een uitgebreid bad! Dat bad speelt een heel belangrijke rol in haar leven. Ze kan er soms meer dan een uur in blijven, spelend met wat plastieken spulletjes en soms ook haar eigen lichaam ontdekkend. In en uit bad geraken doet ze grotendeels op eigen kracht, maar altijd met de hulp van een assistent om haar rolstoel vlak bij het bad te zetten, handdoek er in zodat ze het rolstoelkussen niet nat maakt, de rolstoel stevig vasthoudend om te voorkomen dat hij wegrolt ondanks de remmen (altijd versleten, die remmen!) en waar nodig Liesbeth ondersteunend zodat ze niet valt. maar echt hef en tilwerk is er niet bij. Ongelooflijk hoeveel kracht Liesbeth in haar armen en schouders heeft om zichzelf zo vanuit de rolstoel in het bad (en omgekeerd) te krijgen. Afdrogen, kleine kwetsuurtjes of blauwe plekken verzorgen, nagels knippen indien nodig, bodylotion (vindt ze heerlijk!). Pyjama aan. En niet om ’t even dewelke! Liesbeth heeft zo haar voorkeuren!
Daarna is het dan weer etenstijd. Brood of nog een warme hap. De medicatie ook weer natuurlijk! Vaak is er daarna nog kiné. Ingrid, de kinesiste, laat haar dan eerst wat oefeningen doen op haar bed. Daarna komt het stappen met de K-walker. Nu het zo koud en nat is maakt ze een paar toertjes door haar kamer en de hal, maar meestal is dat (indien nodig met warme jas aan) buiten op het terras. Enkele keren vanuit haar kamer naar de eettafel achteraan en terug. Mét hellingen!
De dag afsluiten doet Liesbeth vaak met nog een uurtje frutselen aan haar tafel. En als assistent Maya dienst heeft gaan ze samen op haar zitbank zitten en doen ze spelletjes op de tablet.
Rond 20u gaat Liesbeth dan naar bed. De kleinste pop (prematuurtje ‘kleine Liesbeth’) gaat mee en slaapt in een maxi-cosi naast het bed van Liesbeth. Met de traplift natuurlijk. Iets waar ze na jaren nog altijd even blij mee is. Liesbeth is dan echt wel aan naar-bed-gaan toe, vraagt dat ook zelf, maar slaapt zelden snel in.
Haar dagen zijn goed gevuld. Hoewel ze eigenlijk veelal haar eigen ruimte gebruikt is er toch veel contact met de rest van het gezin. Haar ruimte grenst aan de living en tussen de beide kamers is een groot raam. Liesbeth ziet dus wat er gebeurt, wie er is, kan iemand roepen door op de ruit te tikken of ons iets vertellen of vragen in gebaren. En natuurlijk lopen we allemaal geregeld haar kamer in. Soms vindt ze dat leuk en op andere momenten stuurt ze ons al snel weer weg. Dat is haar goed recht natuurlijk. ’t Is immers wel hààr ruimte!
Dankjewel voor dit verslag. Liefde overwint alles. Ik kijk ernaar uit om haar terug in de bowling te zien. Blijf gezond
Wouw watf fijn om nog eens iets te lezen van en over Liesbeth.
Doe zo voort!!!