Sinds Liesbeth PAB (Persoonlijk assistentie budget) heeft (januari 2006) zijn ook de binnen-blijf-weekends geen probleem meer.
In weekends zoals dit, waarin een wandeling haastig moet worden afgebroken omdat de hemelsluizen zich opeens openen en Liesbeth dus aangewezen is op spelen op het terras of in huis, amuseert ze zich met de hulp van haar assistente.
De woelbakken, gevuld met maïs, zijn nog steeds zo in trek dat we besloten hebben nog even te wachten voor we de maïs vervangen door iets anders.
Haar brommertje zorgt telkens opnieuw voor een plezierig ritje in haar kamer of op het terras. Bij het sturen heeft ze nog wel vaak wat hulp nodig van Sarah (de assistente). Dat ze gas moet geven met haar voetpedaaltje, heeft ze nu wél al goed door.
Een bezoek aan de kringloop leverde weer eens een leuke vondst op. Deze keer een poppenwagentje, bestemd voor de klas van juffrouw Corinne, maar omdat het hier nu toch nog bij ons thuis moet staan wachten tot het nieuwe schooljaar begint, rijdt Liesbeth er het huis mee door. De pop mag mee, hoewel voor Liesbeth het duwen belangrijker is dan het vervoeren. En opnieuw is er dan Sarah die Liesbeth helpt stappen.
Slapen lukte de laatste nachten weer iets beter. Na één ochtend om vier uur en de volgende ochtend (of nacht?) om twee uur al klaarwakker te zijn en de rest van de nacht tussen papa en mama door te brengen in het grote bed, maar zonder dat één van deze drie nog een oog kan toedoen, sliep Liesbeth de laatste twee nachten toch weer wat langer. Als onze “levende wekker” pas tussen zes en zeven afloopt, zijn we al héél tevreden!