Inderdaad, hondenvrouwtje is de nieuwe bijnaam van Liesbeth.
Niet zo moeilijk als je ziet hoe gek ze is van alledrie de honden hier.
Sinds Chanelle hier is, is Liesbeth veel minder veeleisend geworden naar Max toe. Vroeger wou ze voortdurend Max bij zich in de buurt houden, wat die niet altijd leuk vond!
Chanelle lijkt te begrijpen dat ze het “speciale vriendje” is van Liesbeth, en aanvaardt zonder enige moeite dat ze bij Liesbeth in de kamer geroepen wordt om daar een paar keer per dag een uurtje bij haar te liggen.
Natuurlijk zorgen we er voor dat er altijd iemand in de buurt is, want Liesbeth gaat soms wel erg ver in haar “ontdekkingstocht”. Zo probeerde ze vandaag of de tepels van Chanelle goed vasthingen!
Meer dan vroeger heeft Liesbeth nu ook belangstelling voor Bonzaï. Oud en compleet blind als hij is, kan je niet meer echt wilde spelletjes met hem doen. Maar Liesbeth kan het nu wel opbrengen om gewoon naar hem toe te kruipen (bij haar bestaat kruipen eigenlijk uit “poepschuiven”) en rustig wat bij hem te zitten.
Wandelen met de rolstoel (en de assistente) en dan ook nog grote broer er bij die Chanelle aan de lijn houdt, dat is voor Liesbeth helemaal een feest! We hopen dat Chanelle mee kan op vakantie naar Zeeland. Want vijf dagen zonder huisdieren is voor Liesbeth echt wel saai!
Onze kleine babypoesjes blijven voorlopig nog in hun mandje.
Waarschijnlijk zal dat tegen ‘t volgende weekend al niet meer het geval zijn!
Dan zullen we weer met z’n allen mogen opletten dat de honden de kleintjes niet te veel als speelgoed gebruiken. En Liesbeth mag dan net als vorig jaar weer helpen om de kleine poesjes bij te voeden! Nog een maand later mogen ze dan naar hun nieuwe thuis. Eéntje gaat naar Charlotte, een ander bij een vroeger klasgenootje van Liesbeth, Guiseppe. En het derde? Daar komt vast ook nog wel een gezin voor!