Vrijdag kregen we telefoon van de school van Liesbeth.
Liesbeth had blijkbaar ruzie gemaakt met een ander kind op de speelplaats en ze had daarbij een beet gekregen in haar hand.
De leerkracht die het toezicht deed had het zien gebeuren, maar kon niet tijdig ingrijpen. Ook naderhand was ze niet echt gaan kijken omdat Liesbeth niet weende en ze dus dacht dat het niet erg was.
Later, in de klas, bleek dat de tandjes op drie plaatsen door de huid hadden gezeten. Het handje van Liesbeth werd dan ontsmet en wij werden telefonisch verwittigd.
Aangezien ik in een vorig leven met aids-patiënten heb gewerkt en dus wel een beetje het gevaar van een “mensenbeet” inzie, heb ik voor alle zekerheid gevraagd of ze me konden verzekeren dat het kind (de bijter dus) geen overdraagbare infecties had. Dat was volgens de verpleegkundige in orde!
Gisteren was Liesbeth’s hand wat rood en gezwollen. Ze kon ook geen aanraking van de onmiddellijke omgeving van de wondjes verdragen (dat bleek toen we er toch nog eens wat ontsmettingsmiddel op deden).
Deze morgen werd ze al heel vroeg wakker en dat bleek van de pijn in haar hand te zijn.
Een paar uur later kreeg ze een zware epilepsie-aanval. Met één dosis anaal toegediende valium was die niet te stoppen, en na een poosje hebben we haar dus een tweede dosis toegediend.
Nadien ook de weekenddokter gebeld.
Niets te vroeg, zo bleek!
Liesbeth heeft blijkbaar een lymfokyne infectie opgelopen door de beet. Vanuit haar hand vertrekken rode striemen (die kan je zelfs zien op de foto, klik er eens op om die te vergroten!) omhoog.
Als die striemen te ver gaan kan ze een sepsis doen, een bloedvergiftiging dus. Dit kan zelfs dodelijke gevolgen hebben.
Ze ligt nu al de hele dag totaal uitgeteld op haar bed. Hoge koorts (39.8°) die we proberen naar beneden te krijgen met Junifen. Ondertussen ook reeds een paar maal het wondje ontsmet met Iso-Bethadine en haar de door de dokter voorgeschreven antibioticat gegeven.
Zelfs van haar gloednieuwe tv in bed kan ze nu niet echt genieten.
We wachten af, voorlopig nog met een bang hart!
En meer en meer zijn we er van overtuigd dat we alleen gerust zijn als ze een vertrouwde assistente bij zich heeft, ook op school!
C’est quand meme desolant, je trouve que les instituteurs ou institutrices auraient du prendre l’initiative d’aller l’emmener a l’hopital de suite et non pas attendre. Perso je dis qu’il faut avoir un peu plus de coeur a l’ouvrage et ne pas comme j’ai l’impression que ceratin eductaeurs ne sont la que pour gagner des sous et de faire passer le tps. Voila en tous cas je compatie avec vous je souhaite un bon retablissement a Liesbeth.
Dani de France
Bonsoir,je voudrais réagir par rapport à ce qui est arrivèe à la petite liesbeth.Je trouve ça inadmissible venant d’une institutrice d’avoir autant de laisser allé en sachant que liesbeth est très fragile question santé, elle ne c’est pas souciée de la gravité que pourrait avoir une morsure par la suite.A mon avis cette dame devrais prendre un blâme pour manque de professionnalisme.Si vous pouviez faire un gros bisous de ma part a cette petite si courageuse je vous en remercie par avance.